28e week

En daar was deze week net zo makkelijk Thijmen zijn 2^e tandje! Ontdekt door oma, alweer, alsof ze de hele dag in zijn mondje zit te koekeloeren… Ook nu had Thijmen nergens last van en wij dus ook niet…

De batterij van zijn telefoon zijn bijna op. Het klinkt nu als chinees, het zal wel komen door het bellen met al zijn vriendinnetjes.

Het afbouwen van de voeding gaat heel goed. Mariette geeft nu ’s ochtends melk en ’s avonds, zonder op knappen te komen staan. De rest van de voedingen komt allemaal uit pakjes en potjes en dat is goed te ruiken als het er weer uit komt aan de achterkant. Jemig, alleen daarvoor al is moedermelk ideaal. Maar ach, het went en Thijmen kan het op een gegeven moment zelf… ooit

Dit weekend hebben we een nachtje in Dronrijp geslapen. Gezellig gegeten met (o)mama, Eef en Kees. Thijmen heeft weer even mooi met Kees kunnen spelen, lief gezicht hoor. Eef? Volgende keer mag jij ok? Als je de kans krijgt van Oma en Kees tenminste haha.
Mariette en ik hebben op de muggenkamer geslapen, Thijmen lag lekker mugloos in zijn eigen bedje. Van Babette kregen we weer allemaal mooie handige dingen voor dankbaar hergebruik, lief he.

De volgende bult op zijn hoofd heeft hij ook meegemaakt. Van de week, was hij zo’n anderhalve meter van zijn kleed af gekropen richting de varen, want die groene waaiers leken wel interessant. Hij kon er net niet bij, en bij een poging, verloor hij een beetje zijn evenwicht en was het plotseling toink. Arme ziel, beetje brullen en alles was al weer vergeten. Wat een bikkel he.
Het kruipen gaat hem erg goed af, vooruit, achteruit en hij wordt steeds sneller. Soms lijkt het meer op vooruit tijgeren, dan vooruit kruipen, goed voor de ontwikkeling van zijn armpjes en beentjes in elk geval.

Opa en oma zitten weer in Duitsland om 2 weekjes op te passen, dus het vraagt weer wat creativiteit in het oppas zoeken en vinden. Gelukkig zijn Rem & co weer terug en willen ze dolgraag oppassen op hun kleine neefje. Zo graag, dat ze afgelopen zondag op maandag aanboden, om op Thijmen te passen. Inderdaad, inclusief de nacht. Hmm, na enkele dagen aan het idee wennen, maar waarin zich toch wel een gevoel van spanning ontwikkelde, was het dan zondag. En dat is dan toch raar hoor. Je rijdt naar Sappemeer, om dat kereltje weg te brengen en je voelt je al schuldig. Rationeel kun je het allemaal prima beredeneren: het is wel goed voor dat kereltje, het moet er toch ooit van komen, we kunnen zelf even lekker slapen, enz, maar toch. Typisch, hoe diep dat oerinstinct dan zit. Ik denk dat iedereen met kinderen zich zo’n 1^e keer wel goed kan herinneren… En dan rijd je weg, baksteen in je maag, schuldgevoel, zullen we maar weer terugrijden, extra kusjes gegevens enz… En dan met zijn 2en uit eten, heel lekker en gezellig, maar zo’n leeg huis daarna is wel errug leeg. Hoe lief Zoe en Nala ook zijn, er ligt simpelweg niemand in dat bedje… zucht
Daarna een redelijke nacht, toch goed geslapen totdat Zoe zich om 6 uur meldde…muts..
En wat het belangrijkste was, Thijmen had heerlijk geslapen in Sappemeer vermoeid na al die  aandacht. Het campingbedje vindt hij nog steeds niets, hij had in de kinderwagenbak geslapen, maar dat past hij niet lang meer in. Thijmen zal er toch aan moeten wennen, want straks met het logeren in Wijk bij Duurstede, zal hij toch moeten. We zijn geen voorstander van het slapen bij ons in bed, dus als je daar niet aan begint, dan hoef je het later ook niet af te leren.

Resteren nog de korte nieuwsflashes:

Thijmen is ook op de pasfoto gezet deze week, alvast in voorbereiding op het bijschrijven in Mariette haar paspoort. Schattig hoor.

Thijmen slaapt nog steeds prima door bij bliksem en onweer, gelukkig maar.

Thijmen is net zo warmbloedig als zijn vader, hartstikke warm inclusief zijn voeten, dus zweetvoeten heeft hij ook al…

Kietelig is Thijmen ook, vooral onder zijn okseltjes. Echt compleet in een deuk als je hem er mee plaagt.

Het gaatje in zijn fontanel is nog niet dicht. Dat kun je goed zien als hij zich wat druk maakt, dan zie je het snel op en neer gaan. Moet je nagaan wat zo’n drukverschil met ons doet, waar de meesten van ons geen gaatje in het hoofd hebben.

Thijmen probeert steeds op zijn knietjes te komen en windt zich af en toe behoorlijk op als het niet gaat zoals hij het wil. Haha, mooi gezicht, het moet ook niet allemaal te makkelijk gaan, beetje hard weken kan geen kwaad. Maar we prijzen hem wel als hij het probeert!

Drukke week deze week, maar ik zal proberen nog wat foto's op de site te zetten.

We zien Thijmen nog steeds als cadeautje, daarom hadden we hem voor de grap nog maar een keertje ingepakt: 
(als je goed kijkt, zie je zijn 1e tandje!)