33e week

Een donkere week door het verlies van Zoe. Het went nog niet. Voor ons niet, al hebben we haar een mooie plaatsje in het bos gegeven. Voor Nala is het helemaal nog onbegrijpelijk. Ze zoekt en ruikt overal en laat zelfs de helft van haar eten liggen voor Zoe, zoals ze gewend is. Zielig he. Met de tijd zal het wel verzachten, maar nu nog even niet. Gelukkig is er Thijmen om ons wat op te vrolijken...

Anyways, dat doet hij dan ook hoor. Afgelopen weekend waren de clubkampioenschappen tennis (erg goed verlopen: clubkampioen enkel!). Thijmen vond het ook erg leuk, maar wist niet zo goed wat hij met een tennisracket moest. Vroeg mee beginnen dacht ik, maar Thijmen dacht dat het eten was en stopte het racket in zijn mond.... toch nog even geduld dus.

Wat ik nog vergeten was te melden (hoe kan ik het vergeten), in de vorige week heeft Thijmen zijn 1e zetpil gehad, toen hij op een avond heel veel last/pijn had. Ging allemaal prima. Nu heeft hij gelukkig niet meer zo veel last van zijn tandjes. Het slapen wil alleen nog niet zo vlotten, veel wakker en gebroken nachten als gevolg... :( Wel mooi op tijd naar bed, rond 8 uur, maar 's nachts toch vaak nog 2x wakker en dan werkt hij ook elke keer zo'n 125cc naar binnen. Borstvoeding geeft Mariette haast niet meer. Het afbouwen gaat heel natuurlijk en ze heeft er ook geen last van.

Thijmen begint inmiddels wat te papegaaien. Sommige dingen probeert hij in klank al na te zeggen. (O)ma merkte op dat hij ook meer andere klanken heeft geleerd te uiten. Dat valt ons een stuk minder op, omdat wij hem natuurlijk elke dag (mogen) meemaken. Zo vielen haar nog een aantal andere dingen meer op. Sowieso het kijken naar dingen en het herkennen van zelfde kussens bijvoorbeeld. Hij is erg aanhankelijk en heeft zijn aandacht nodig en is niet beroerd om die op te vragen... 

Het is tegenwoordig echt een uitdaging om hem aan te kleden. Het draaien van Thijmen op de commode maakt dat niet makkelijker...

Het leek er eerst op dat Thijmen prima wist wat het woordje nee betekende. Dat lijkt wat te zijn weggezakt, hij trakteert je nu op een grote smile en gaat vooral door met wat niet zou mogen doen.

Opa en oma waren erg blij dat ze weer eens op mochten passen. De box is omlaag gezet, verplaatst en hij kan nu mooi naar buiten kijken. Wij hebben inmiddels ook thuis de bodem in de box zo'n 20 cm lager gezet, je weet maar nooit. Voor je het weet, maakt hij een handstand over de reling.

Als Thijmen Nala ziet, dan slaakt hij een hoog gilletje. Van enthousiasme zoals het lijkt. Voordeel is dan dat Nala meteen gewaarschuwd is...

We hebben de nieuwe autostoel ook in huis, al hoeven we hem pas eind van het jaar te gebruiken. Het is een bruine Maxicosi Tobi geworden, voor de kenners. We hebben ook een buggy aangeschaft, voor dezelfde kenners, een koelstra....

Thijmen vindt de kinder liga koekjes erg lekker. Handige koekjes, waar hij van leert kauwen. Hij maakt er nu nog eerst pap van, met een dikke bende tot gevolg... Al het andere eten vindt hij over het algemeen lekker. Het verandert ook snel. Mango hapje vond hij een paar weken geleden nog vies, nu gaat het er in als (liga) koek. Kwestie van volhouden met nieuwe smaken dus.

Het bijten in wangen, kinnen en andere lichaamsonderdelen, is steeds pijnlijker door de 2 kleine tandjes die steeds groter (en scherper?) worden...

Afgelopen zondag heeft (o)ma op kunnen passen in Dronrijp. Mariette zat met haar moeder in de sauna en ik was bij Eef om wat IT werkzaamheden uit te voeren. Blokje om met oma in de buggy en natuurlijk kom je dan allemaal bewonderaars tegen... Lastig voor (o)ma hoor, dat steeds showen van je kleinkind...

Nou doeg, tot volgende week maar weer!