De bevalling

De weeën kwamen laat op gang die dag als je nagaat dat de vliezen al rond 4 uur waren gebroken. Rond 21uur kwam verloskundige Itske langs op ons verzoek omdat de weeën nu behoorlijk waren toegenomen. Ongeveer een wee van een halve minuut om de 5-6 minuten, maar met een ontsluiting van 2cm. Alles leek goed en ze zou alvast een ziekenhuis bed reserveren voor de volgende ochtend, nog even geduld en volhouden. We konden weer bellen als de weeën om de minuut zouden zijn. Normal gesproken een ontsluiting van +1cm per uur, dus het kon nog wel even duren. 
(PS, we wilden vanaf het begin al polyklinisch bevallen, had ik dat al gemeld?).

Iets na 23 uur werd het wel heel heftig, dus we wilden graag naar het ziekenhuis. Itske gebeld en ze zei dat we wel die kant op konden, zij zou het ziekenhuis alvast bellen en ze zou er ook zsm aankomen, moest nog even bij een ander gezin langs waar de 5e baby er aan zat te komen.
0.15 uur arriveerden we bij het ziekenhuis, Mariëtte in een rolstoel gezet en naar de afdeling gerold. De weeën waren inmiddels erg heftig geworden. Snel de auto in de parkeergarage gezet om boetes te voorkomen en nog sneller  naar het ziekenhuis terug.

De weeën waren steeds hetftiger geworden en Mariëtte kon geen goede houding meer vinden. Staand niet, zittend niet, liggend niet, niets niet. Ik kon haar nog een beetje ondersteuning geven door keihard op haar rug te drukken tijdens een wee. Wat een pijn, wat een bikkel.
De verpleegkundige meldde dat als Mariëtte persdrang kreeg, we op het alarmknopje moesten drukken. Het was toen rond 1uur. Ze was nog niet weg, of ze kreeg hele erge persdrang. Knopje gedrukt en toen ging alles heel erg snel. Onze verloskundige was er nog niet, dus ze werd bijgestaan door een verloskundige-in-opleiding en een arts-in-opleiding. Het resultaat was dat Thijmen om 1.29 werd geboren na 10 minuten persen (!). Heel erg snel (en daardoor heftig) voor een eerste kind, iedereen was verbaasd hoe goed Mariëtte het had gedaan! 

Overigens. Mariëtte en ik waren er dus zeker van dat het een meisje zou worden! Zie ik daar niet een piemeltje voorbij komen toen de baby er uit kwam! Ging zo snel en ik was zo verbaasd en daarna werd die kleine zo snel in de doeken gerold! Mariëtte had mijn verbazing en reactie ook gezien, maar zag het toen ook! Haha, echt super! We hadden al gezegd, dat het erg gaaf zou zijn als we er naast zouden zitten! En ja hoor...
De kleine Thijmen deed het meteen goed, begon al snel te brullen (goed teken). Mariëtte was door de snelheid wat ingescheurd en moest gehect worden. Inmiddels was Itske ook gearriveerd, ook zwaar verbaasd dat het zo snel was gegaan! Thijmen wist meteen wat drinken was en hoefde weinig uitleg.

Maar hoe maf en onwerkelijk is het dat je dan zo'n klein hummeltje voor je ziet. Samengemaakt en samen zo op verheugd, en wat is het een schatje! Terwijl je je nog zit te verbazen, wordt plotseling me een schaar aangeboden of ik niet de navelstreng door willen knippen? Huh? Ehh, ja hoor. Stug slurfje hoor! (ja het was de goede.) Placenta was er ook in 10 minuten uit trouwens, wat een apart ding, wel mooi hoe de natuur in elkaar zit. Enne ik wist het al, maar nu alleen nog maar zekerder. Bevallen kunnen alleen vrouwen, mannen waren al 20x van hun stokje gegaan en zullen nooit zo sterk zijn.

Het meten, wegen en testen van Thijmen ging allemaal vlot en alles zag er goed uit. 49cm, 3320 gram en de testen gingen goed. Grappig om te zien dat zo'n kleine eigenlijk al kan lopen.
Mariëtte werd inmiddels gehecht en uiteindelijk zaten we om half 5 al in de auto naar huis! Jemig wat snel! Sneeuw buiten en zo'n kleine ukkepuk in de Maxicosi achterin, ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn!